मनकाे स्वीकारोक्ति (कविता २०७५)

साेचेकाे मैले त्याे रुप आहा माेहनी आखाँमा
झझल्काे  सदा नयन रुप प्रफुल्ल मनमा ।
तरेली केश उपमा के पाे बर्णन गाराे भाे
मनमा बसी रजाइँ उनकाे सर्वथा प्याराे भाे ॥

बिहानी पख देखेथेँ रुप भानुकाे लालिमा
बढ्दै छ दिन फेरिदैं काया तरुण वयमा ।
कल्पना माझ  सजाउँ भनी कामना राखेर
हलुकाे काया परीकाे छायाँ मनमा भाकेर ॥

भरिलाे रुप उच्छ्वास मिठाे मन्द छ पवन
राेजी र छाडी गर्दैछ आहा चञ्चल याे मन ।
पावन हाँसाे उन्मत्त बैंश उपमा काेशेली
भरिलाे पद मादक अदा काे बस्ला नहेरी ॥

प्रार्थना गरी नमन पनि खाेजेकाे खुशीमा
आइन आफैं आखिर आज निर्मल भूमिमा ।
हजारौं दृष्टि बचेर फेरी हृदय कुनमा
इज्जत साथ लिएँ है आज स्वीकारी मनमा ॥

उनकाे तुलना कहाँ र ? (कविता २०७५)

हिमाल अटल भनेर सबैले मानेकाे कुरा
म मान्न तयार छैन
मेरी उनी हिमाल भन्दा अटल छिन् र पाे
*****
हावाकाे बेग के हाे र भनुँ भने
मैले मान्नै हुन्न त्याे झन्
उनी जस्ताे बेगवान काे पाे छ र ?
*****
पानी कञ्चन भनेर पाे किन मानुँ र मैले
म कदापी मान्न तयार छैन
उनकाे मन स्फटिक समान छ
*****
रगतकाे राताेपन त यसै नै फिक्का
उनी समक्ष त के कुरा गरुँ र
उनकाे ओठकाे लालिकाे अघिल्तिर
*****
चन्द्रमाकाे चमक पनि के हाे र खै
म झन् तुलनै गर्न सक्दिन
उनकाे मुहारकाे कान्ति सामु
*****
काेईली के कराउँछे र एकहाेराे
मेराे मन राखुँ त कसरी
उनकाे मधुर कर्णप्रिय ध्वनी सामुन्ने

भागेकाे मायालुपन (कविता २०७५)

भन्नु पर्ने थियाे तिमीले जाँदै छु भनेर
किन भन्न सकिनाै, भावना लुकाएर लुके  पाे
मनका तरेलीहरुले मैले छेकेकाे त थिइन नि
तर तिमी साना पर्खालहरु पनि नाघ्न सक्दिनाै

आउने बेला मलाई साेधिनाै
मुटुकाे ढाेका बन्द पनि त थिएन शायद
कमलाे मेराे मनमा तिम्रा गहिरा पदचापहरु
कहिले नमेटिने भए प्रिय !

सामना गर्न नसक्नु कामना पनि त हाेइन नि
केवल तिम्रा मुहारकाे हाँसाे र ओठकाे लालि
पनि त जीवन हाेईन, मेराे बुझाई फरक किन ?
तिमी तरेली केश लहराउँदै किन आयाै त ?

तिमी नआएकाे भए मेराे के हुन्थ्याे त्याे त म
भन्न सक्दिन, तर मन भने हलुकाे पकै हुने थिएन
आखिर किन तिमी जिद्दि गर्दैछाै मेराे मनमा बस्न ?
ढाेका खुल्ला हुँदा नखरा देखायाै अहिले म माैन

राेजाइ किन मेराे पृथक तिमीसँग भनेर साेध
कामना त गुलाफकाे थियाे तर पाएँ पलासँ
बासना शून्य कामना शून्य भावना शून्य
भागेका मायालुपन किन लुप्त छन् हृदयमा ॥