अमुक प्रार्थना (कविता २०७६)

भावनाका छालहरु मन छुने प्रयाशमा छन्
म भने आफ्नै तालमा भौंतारिएको छु
कामना नभएकाे होइन
धर्ति शुन्य लाग्दैछ पल पल  किन हो ?
तिमी अनि तिमी नै मेरो पर्याय
तर किन मन बिचलित हुँदै छ हरपल
प्रकृति कि निरश लाग्दैछ हर बखत
कामनाले मात्र कहाँ हुन्छ र प्रिय ?
रक्तरञ्जित मुहार अनि लाली चढेको गाला
ति सब मेरा लागि भावशून्य प्रतित भए
पँहेलिएर झरेकाे पात र मेरो जीवन
तिमी फुल्न भन्छ्यौ तर म त झरिसकेँ ।
ओइलाउनु पराकाष्ठा होइन प्यारी
मायाकाे धुमिलो प्रकाशले जीवन धान्ला र
तर तिमी क्षितिज पारी किन माया ?
मैले कहिले तिरस्कार गरेँ र ? म त प्रार्थनमा तल्लिन पो !