लुकेकाे जून (कविता २०७५)

बग्न नदिएकाे भए मन किन  पाेखिन्थ्याे र
तिमीलाई उठाउने झञ्झट भएकाे त छैन नि
आभाष मनमा केही आएकाे भए पाे त
तिमी  सधैं एउटै मुस्कानमा देख्छु  ।

हँसिलाे चेहराले मन रसिलाे हुने रैछ
भावमा बग्न तिमीसँग म सिकुँला  कि
नत्र यही जीवन सदा स्वीकार्य रहने छ
तिमी यति नजिक भएकाे काफी छ मलाई ।

सुन्दरता तिम्राे मुहारबाट मन सम्म छ
म ति सब कुराहरुकाे सम्मान गर्छु
कायाकाे माया के हाेला र खै प्रिय
म त मनकाे माया चाहने मान्छे पाे त ।

मन भित्र बस्न त चाहेकाे हाे खै के भनुँ
तिम्राे भावनाकाे कदर गर्न सिक्दै छु
चञ्चल मन त हाे तर मुटु एकनाशे मेराे
प्रकाशपुञ्ज तिमी अनि म सानाे किरण ।

मन्दिर सजाउन भन्छ्यौ भने दिल खाेलेर
राजी त पहिलाे भेट मै हाे तर नजर झुकेर पाे
फूल के सजाउँ तिमी भन्दा फिका पाे छ
जुन लुकेकाे मैले चाल पाएँ तिमीलाइ देखेर पाे ॥

अस्वीकृत अनुनय (कविता २०६८)

रातका अन्तिम प्रहरहरु
तिमी बिना बितेका कयौं दिन भयाे
शुरुका प्रहरहरु त सम्झनाका तरेलीमा बिते ।

आउनु जानु नियती हाे भन्छ्यौ तिमी
म त बाध्यता भन्छु रहर हैन
म हात समाती जाउँ भन्छु तिमी मान्दिनौ ।

केवल म मात्र हैन पिडित यहाँ
नभने पनि मैले जानेकाे छु
रहर पाेलेर खरानी घस्न जानेकाे छु ।

ममता त आमाकाे प्रिय सधैं
तिमी त हुन नसकेकी प्रेयसी पाे
रहर पाल भनेकाे मानेकाे भए पाे ।

भनेर नजाग्ने रहर बाध्यकारी कर राज्यकाे
कामना मिठाे पाल्ने किन मन नभरी
उन्नती तिम्राे मानेकाे मैले दिल खाेलेर ।

जागृत इच्छाकाे मलामी जानुकाे पिडा पालेर
म जीवित कसरी हुने धरामा
जीवन शून्य बनाएँ अनुनय अस्वीकार भयाे ।