देश, आमा र प्रिय (कविता)

अचानक नआउ भनिन मैले तिमीलाई
तर यसरी तर्साउन नआउ मात्र भनेको हुँ ।
मन दुखाई मुख फुलाएर नबस प्रिये
देश दुखेको बेला म तिम्रो मन कसरी सम्हालूँ ?
माटो, मातृभूमि र आमा छाडेर म कसरी तिमीलाई रोजूँ ?
दूधको भार र माटोको ऋण नतिरी कसरी प्रेम खोजूँ ?

सुख्खा माटोलाई आँशुले सिँचित गर्न त सक्दिन
तर पनि तिमी साथ दिन्छौ भने त केही होला ।
प्रेयसीको माया र आमाको माया तुलना नहोला
तर दुवै माया नै हो प्रिये त्यो त बुझ कृपया ।
आमालाई चटक्क छाडेर तिम्रो आँचलमा कसरी आउँ ?
तिमी पनि त तिम्री आमालाई छाड्न सक्दिनौ नि हैन र ?
हामी एक हुनुमा मेरो पनि त चाह छ सदैब
तर पनि बाध्य छु म यहाँ देशका लागि ।
रमाउ तिमी पनि साथमा चाहना गर्दछु प्रिये म
धरतीको भार तिरौंला सँगै अनि सौचौंला आफ्नो माया ।
मायाका शब्द फरक होलान् पात्र फरक होलान्
तर भाव एउटै तिमीले सिकाएको हैन र ।
फेरी आज किन त्यही अमूर्त कुरामा हामी जेलिएका
अब भन माया एक अनि भावार्थ पनि एक ।
प्रकृति, देश र आमा एक हुन् र तिमी पनि आमा कसैकी
एक दिन अवश्य होला संयोग र कुरा बुझौली भन्ठान्छु म ।

वैशाख ०७७