तिमी र तिम्रा भावनाको कदर
सँधै गरेको मैले
जीवन कहिले बामे सरेन ।
आमाको न्यानो काख छाडेर
जङ्गगली काँडा समातेको बेलैमा
पानीको मुहान थुनिन कहिले
तर पनि जीवन बामे सरेन ।
आकाशका पंछी कावा खाँदै
मेरा रहरहरू सल्किए दन्दन्
रगतको भेल बगेकै हो
तै पनि जीवन बामे सरेन ।
कामना कसैको थिएन मनमा
सजावट तिम्रो मात्र सर्वथा
काँचका भाँडा जसरी फुट्यो मन
तर पनि जीवन बामे सरेन ।
No comments:
Post a Comment