हावाको झोक्काको त कुनै मूल्य नै रहेन् ।
आस्थाको कमीमा पनि त तिमि साथ मै मेरो
आफन्त त दाउ हेरेर दाऊ रोप्छन् ।
सुकेका पातहरू किन उडेका हावामा
स्वतन्त्रता शायद यहो होला।
मनको भावना कहिले पनि अपूरो रहेन
तर पनि मन भरिएको भने होइन ।
आमाको काखको न्यानो छाडेर
हिमवत प्रेयसी पनि त स्वीकार्य नहोला ।
पुतलीमा रङ्ग दिन सक्ने तिमी तर
मेरो जीवन भने बिना रङ्गको किन त ?
चाहनाको चिहान तिमीले भनेर बन्दैन
मन भित्र अझै पनि त लोभ होला नै ।
शायद मन खाली थियो भने पक्का पनि
म आज नै समिदा किन्ने थिएँ होला ।
चरीले जसरी उडे पनि गन्तव्य पुग्नु नै हो
तर हावाको झोक्काले खलनायकी गरेन भने।
तिमी त्यो बाटो कहिले नहिँड प्रिय
किनकी मैले त्यसमा बिछोडको काँडा रोपेको छु ।।
No comments:
Post a Comment