तिम्रो भावना र मेरो आत्मा (कविता)

प्रकृतिका आफ्ना कति कति गुनासा होलान्

धर्ती किन कम्पन हुन्छिन बेला बेला थाहा छैन

मनुष्यका अतृप्त आत्माहरु भट्किएका होलान्

तर तिमी तामसी भावमा मलाई नहेर है ।।

मातृत्व को कुनै मूल्य हुँदैन भन्नेहरु यहाँ

आफ्नै सन्तानको हत्या गर्दैछन् दैनिक

उषाको लालि रक्तरंजित भएको म हेर्न सक्दिन

तर तिमी राजसी भावमा मलाई नहेर है ।।

फूलेको फूल नफक्रँदै किन निमोठ्छन् अमानवहरु

आफ्नो आमाको छातीमा लात हान्दै

कोकोहोलो गर्दै उकालीहरु चढ्नु गाह्रो काम हो

तर तिमी सात्विक भावमा मलाई नहेर है ।।

आफ्नो हृदयको चाल अरुले सुनिदिनु पर्ने आज

तर मेरो हृदय मौन पो बसेको रहेछ खै किन

म बाँचे वा मरे मलाई कुनै होश नै छैन, आम्मै

तर तिमी प्रयण भावमा मलाई नहेर है ।।