आमा र प्रेयसी (कविता)

म कहाँबाट आएँ धरतीमा भनी कहिले सोधिन
आमा को हुन् भनि कसैलाई किन सोधुँ म तैपनि
जीवन केवल अंकुरण मात्र पनि त होईन होला
किन सँधै तिमी मेरी आमाको मात्र कुरा गर्छ्यौ ?

आमा मात्र मेरी जननी हैनन् उनी पूजनीय पनि हुन्
तिम्रा धारीदार शब्दहरु पनि हाँसेर सहन्छिन् उनी
मैले पूजा नगरे पनि सदैव आशिर्वाद उनकै हुन्छ
तिमी पनि आमा बन अनि ज्ञान होला महत्ता उनको ।

कोपर्नु अनि चिथोर्नु किन आमालाई दूधको धारा पिएपछि
नमागे पनि त तिमीले पाएकै हो धरतीमा जीवन आज
आमा मात्र तिम्रो मन हुन् न कि थुल शरीरको भारी
म त भन्छु मन्दिर किन जाने जहाँ पत्थर मात्र छ ।

मनको भगवान आमा अनि आमा नै प्रकृति हुन
तिम्रो नशा नशामा आमाका रगत बगेका छन् हैन र
तिमी दोषी नबन है प्रिय तिमी पनि त आमा बनौली
अनि दूधको धारा चुसाउँदै शैशवकाल महसुस गरौली ।

मन्दिर किन धाउने अनि भगवान किन पुज्ने यहाँ
मानव योनीमा जन्म दिएर अमृत पिलाउने काम गर्ने
आमा जब मसँग छिन् भने तिमी पनि सोच एकबार
जीवन कहाँ होला  र बिना आमा अनि तिमी पनि बन एकबार ।

२०७७ जेष्ठ