माया र पृथकता (कविता)

सबैले दिने माया र मेरो माया फरक होला
आमाको माया एउटै होला जुन म पृथक गर्न सक्दिन
केवल आफ्नो मुटु टुक्रा पारेर त को सन्तुष्ट होला
तिमी पनि त केही योगदान गर न मायामा प्रिय ।

मलाई केही चाहिएको छैन केवल तिम्रो साथ खोजेको
किन तिमी भौंतारिदैं छौ यता उता केवल आशमा
मेरो रगतको रङ्ग मन नपरेको भए बचन लगाउ
म त उस्तै देख्छु यहाँ समय र सान्दर्भिकता सबैको ।

पवन किन वहन्छ यो उसको रित हो धरामा
तिमी किन बहकिन्छौ ऊसँगै मौन रहेर भनत
वर्षा र वादल पर्याय होलान् नदी र समुद्र जस्तै
तर तिमी बाउँडिनु पनि त पर्याय होला ऊ जस्तै ।

केवल माया गरेर हेर हृदय कोमल हुनसक्छ यता पनि
उन्मादमा झाँक्रो फिजाउँदै नहिँड केवल काँडा भनेर
उसको त नियती हो च्यात्ने तिमी होउ या म के भो र
म भन्दिन ईच्छा त्याग केवल तिमी ईर्श्या त्याग आज ।

भोलिको दिन म तिमीलाई देखाउने प्रण त गर्न सक्दिन
तैपनि म आशा गर्छु सुन्दर बिहानीको तिम्रा लागि केवल
मन्द पवन अनि तिमी र म त्यो सुन्दर उपवनमा रमाउँला
धरतीले साथ दिएमा फूलसँगै तिम्रो हात पनि समाउँला ।