देश अनि मानवता (कविता)

वरीपरी छरिएका धूलोका कणहरु
तिमी संगाल्न सक्दिनौ भने कदापी
किन अबिच्छिन्न यादहरु पालेकी छ्यौ र
मान वा नमान तिमी म भन्दा पृथक कण हैन ।

भावनामा तरङ्गित हुने तिम्रो पुरानो बानी हो
तर केशराशी किन फैलाएको तिमीले
उदार हुनु र मन दुख्नु फरक कुरा हो
तैपिन तिमी न उदार न दुःखी किन ??

देशको माटो प्यारो हुने यहाँ अनि कण पनि
विदेशी भूमिमा जीवन उत्सर्ग गर्दा पनि
माया देशकै लाग्ने मलाई हरदम प्रिय
म त छिन्नभिन्न हुन सक्दिन तिमी र देश बीच ।

म भन्दिन किन तिमी उदास अचेल पियारी
हावा सधैं मायालु पनि त नहोला जगमा
माया त आखिर माया नै हो जसरी बहे पनि
पानीमा बहेको माया हावा तिमी नखोज है ।

मलाई ईश बन्नु त छैन केवल मनुष्य हुँ
त्यो त उसै भइने रहेछ किन चाहियो र मानवता
मलाई उदास देखेर मानव भाग्यो भन्न मिल्दैन
उदासीनतामा तिमी र म उस्तो लाग्छ अमानव ।